obejrzeć każdy wielbiciel westernów, po pierwsze aby trochę odczarować ten gatunek, po drugie aby zobaczyć film mistrza i klasyka gatunku - to jego przed ostatni film. Smutny to film i dużo w nim goryczy i prawdy o ludzkiej chciwości, niedotrzymywaniu umów i braku szacunku dla ludzkiego życia. a ciekawostka jest postać...

wykonanie - wszystkie grzechy główne westernów. Zaczynając od tekturowych chat z oknami pomalowanymi sprejem na biało jako śnieg.

Naprawdę widziałem dziesiątki o wiele lepszych westernów.

Jest to chyba pierwszy western który można potraktować poważnie jako film bedący próbą rozrachunku z czasami Dzikiego Zachodu. Co ciekawe rozrachunku tego dokonuje reżyser, którego filmy zawsze gloryfikowały walką białych z plemionami indiańskimi i w jakimś sensie uzasadniały ich eksterminację.

niby potraktowany stereotypowo, odnalazł alkohol nawet w bucie, lecz z racji swej
tożsamości narodowej jak i doświadczeń w Polsce pod zaborami rozumie, jako jeden z
nielicznych z białych, iż Indianie są niesłusznie przez białego osadnika oceniani, jak i
tłamszeni.

Zdjęcia to chyba jedyny istotny atut tego filmu. Wiele zbędnych scen sprawiło, że film rozrósł się do 2,5 godziny. Długie ujęcia działają usypiająco. W wielu przypadkach groteskowa charakteryzjacja białych aktorów na Indian. Generalnie film dotyka ważkich tematów, których nie zdołał udźwignąć. Howgh!

Pamiętam, ze cały czas na nim płakałam. Jest bardzo treściwy. Obejrzę go jeszcze wielokrotnie.

Jeden z pierwszych filmów na tle współczesnych mu westernów przedstawiający prawdziwe losy plemion indiańskich podczas procesu zasiedlania dzikiego zachodu przez białych osadników.

Opowieść o plemieniu Czejenów i ich podróży do ziem przodków i ich wypędzeniu przez białych, nazwanych przez rząd USA przesiedleniem . Jest rok 1878. Z rezerwatu Indian w Oklahomie ucieka grupa Czejenów. Towarzyszy im misjonarka Deborah Wright (Carroll Baker). Indianie chcą dotrzeć...

fanatyków westernów - jedynie dla nich, bo film zabójczo nudny.

Film jest dość swobodną przeróbką dwóch powieści Howarda Fasta "Ostatnia granica" (1941) i Mari Sandoz "Cheyenne Autumn" (1953). Ta pierwsza została wydana po polsku i polecam jej lekturę jeśli ktoś chce poznać prawdziwą historię tej ucieczki. Nie ma w niej białej kwakierki, odbijania żony, Wyatta Earpa i innych...

super film! 10/10 - sami zobaczcie!