Joel SchumacherAndrew Lloyd Webber zabierają nas w historię jednej miłości, jednego życia, człowieka w masce i dziewczyny, która chciała śpiewać i kochać... Gaston Leroux zainspirował się jeziorkiem, odkrytym w podziemiach opery i napisał "Upiora w operze"
Czarno - biały obraz, rok 1919 i odbywająca się licytacja pamiątek teatralnych w zrujnowanym wnętrzu Opera Populaire. Licytują głównie (wiekowi już): wicehrabia Raoul de Chagny (m.in. kupuje pozytywkę z małpką) i Mme Giry. Ostatnim eksponatem są resztki kryształowego żyrandola. W trakcie jego podnoszenia w celu prezentacji następuje retrospekcja i uderza nas przepych, kolor, blask. Przenosimy się do roku 1870, na próbę spektaklu "Hannibal".
Ekranizacja musicalu Webbera stanowi audiowizualne doznania dla zmysłów, niemal ogranoleptycznie smakujemy i delektujemy się widowiskiem muzycznych fiznezyjnych, delikatnych dźwieków do uderzeń namiętno - afektownych. Złoto, czerwień ciężkich zasłon z ognistym uderzeniem przeplata zejście do lochów i mroczność, z ładunkiem miłosno - erotycznym.
Piękne kadry, ujęcia z góry np. scena maskarady czy upadku żyrandola (żyrandol do filmu został wykonany przez firmę Swarovski i był wart ponad milion dolarów, i został zniszczony w trakcie kręcenia sceny upadku (z oczywistych powodów nie kręcono dubla)) czy scena jeziorka w podziemiach opery.
Prawie wszyscy aktorzy śpiewają sami własne partie utworu, wyjątkiem stanowi Minnie Driver. Ścieżka dźwiękowa porywa liryzmem i dynamiką.
Elektryzuje Gerard Butler w roli upiora, niewinność i czar idaelnie pasuje do Christiny / Emmy Rossum.
Bardzo dobre aktorstwo:Patrick Wilson, Miranda Richardson, Minnie Driver, Ciarán Hinds.
Układy choreograficzne, kostiumy, scenografia majstersztyk.